Administratiekantoor HAAFTEN is een kantoor waar een persoonlijke benadering van u als cliënt hoog in het vaandel staat. Wij zijn, zoals onze naam zegt, gevestigd in Haaften in de West-Betuwe.
Wij zijn er voor de kleine-en middelgrote ondernemers. Als ondernemer wilt u weten wat er in uw onderneming speelt, zeker als het over financiële zaken gaat. Door uitbesteden van uw gehele (of een deel van uw) administratie aan ons, heeft u als ondernemer meer tijd voor de kernactiviteiten van uw onderneming.
Door onze betrokkenheid bij uw onderneming kunnen wij als vertrouwenspersoon met u meedenken en kunnen we objectieve adviezen geven. Dat is financiële ondersteuning waar u echt wat aan heeft.
Tevens vinden wij een direct persoonlijk contact met onze cliënten erg belangrijk. U doet bij ons zaken met een vast contactpersoon, zodat wij snel op uw wensen kunnen inspelen.
Deze website geeft u nadere informatie over onze financiële dienstverlening.
Administratiekantoor HAAFTEN neemt alle zorg uit handen op het gebied van belastingaangifte voor particulieren in Haaften en de omliggende regio. Wij berekenen uw belastbare inkomen zo laag als mogelijk.
Ook kunnen wij, als u dat wilt, het volgende voor u doen:
• aanvraag huur-en zorgtoeslag
• aanvraag kindgebonden budget
Administratiekantoor HAAFTEN kan uw totale administratie verzorgen. Uw administratie is de basis van uw onderneming. Indien tijdig bijgewerkt en goed uitgevoerd, is de administratie een belangrijke informatiebron. Informatie over winstresultaten en –vergelijkingen met andere jaren staan overzichtelijk tot uw beschikking en kunnen een waardevol hulpmiddel zijn waarop u uw besluiten kunt baseren.
De geautomatiseerde verwerking doen wij met behulp van King een zeer goed en modern financiëel programma. Wij kunnen rapportages verzorgen die u nodig hebt om inzicht in uw bedrijf te krijgen.
Administratiekantoor HAAFTEN kan de volgende diensten voor u verzorgen:
• financiële administratie
• salaris administatie
• financiële zaken
Administratiekantoor HAAFTEN kan de volledige boekhouding voor uw vereniging uit handen nemen. Daarbij staan gemak en zekerheid voor het dagelijkse bestuur centraal. Voortaan hebben openstaande vacatures in het bestuur geen invloed meer op de werkzaamheden en is de continuïteit van boekhouding te allen tijde gewaarborgd.
Hoewel uiterste zorg is besteed aan de inhoud van de nieuwssignalen, aanvaardt Administratie- en belastingadviesbureau Haaften noch de redactie enige aansprakelijkheid voor onvolledigheid of onjuistheid of voor gevolgen daarvan.
Een werkgever kan de verhoogde vrije ruimte in 2023 gebruiken voor het rentevoordeel dat de werknemer heeft bij een renteloze lening van de werkgever. Dit geldt ook als de lening vóór 2023 is aangegaan en voor een (gedeeltelijke) kwijtschelding van de lening. Dit is aan de orde geweest bij de behandeling van het Belastingplan 2023.
Normale regels
Voor de renteloze lening van de werkgever en een kwijtschelding van de lening gelden de normale regels voor de loonheffingen. Wel moet u de leningsovereenkomst vastleggen in de loonadministratie.
Het rentevoordeel of de kwijtschelding is loon op het moment dat de werknemer het voordeel geniet. De werkgever kan dat voordeel aanwijzen als eindheffingsloon. Vervolgens kan hij de (verhoogde) vrije ruimte gebruiken. Het moment van (gedeeltelijke) kwijtschelding van de lening is het moment waarop duidelijk is dat de werknemer het bedrag niet meer hoeft terug te betalen.
Let op: De vrije ruimte van de werkkostenregeling wordt alleen in 2023 extra verhoogd naar 3% van de fiscale loonsom tot en met € 400.000 (2022: 1,7%). Voor het meerdere boven een loonsom van € 400.000 blijft het percentage van 1,18% ongewijzigd.
Loon is alles wat een werknemer krijgt uit zijn dienstbetrekking. Dit geldt ook voor het kerstpakket. Het kerstpakket is loon in natura. De werkgever kan kiezen of hij het kerstpakket behandelt als loon voor de werknemer of dat hij het aanwijst als eindheffingsloon in de werkkostenregeling.
De werkgever kan een kerstpakket dus aanwijzen als eindheffingsloon in de werkkostenregeling. De waarde van het kerstpakket komt dan ten laste van de vrije ruimte. Als de werkgever het kerstpakket aanwijst als eindheffingsloon, doet hij dit uiterlijk op het moment van verstrekken van het pakket. Hij houdt hierbij rekening met de gebruikelijkheidstoets. Hoe de werkgever de aanwijzing regelt is vormvrij, maar uit de loonadministratie moet blijken welke keuze hij heeft gemaakt.
Voor het kerstpakket geldt geen gerichte vrijstelling of nihilwaardering. De waarde komt ten laste van de vrije ruimte. Als geen vrije ruimte meer beschikbaar is, moet de werkgever 80% eindheffing betalen over het deel dat boven de vrije ruimte uitkomt.
Verzendkosten
Verzendt de werkgever het kerstpakket naar de werknemer? Dan zijn de verzendkosten van het kerstpakket onderdeel van de waarde van het pakket. De waarde van het kerstpakket inclusief verzendkosten komt ten laste van de vrije ruimte als de werkgever dit aanwijst als eindheffingsloon.
Voorbeeld: Een werkgever verzendt een kerstpakket naar zijn werknemers. De kosten per pakket zijn € 50 en de verzendkosten zijn € 5. Het loon in natura per werknemer bedraagt € 55. De werkgever kan dit ook aanwijzen als eindheffingsloon. Er komt dan een bedrag van € 55 ten laste van de vrije ruimte.
Verplicht eindheffingsloon voor postactieve werknemers
Kerstpakketten die u geeft aan postactieve werknemers zijn altijd eindheffingsloon als u deze ook geeft aan de actieve werknemers.
Uitzendkrachten
Stel, u verstrekt een kerstpakket aan uw werknemers en aan een uitzendkracht. Hoe moeten u en het uitzendbureau daarmee omgaan? Aangezien de uitzendkracht het kerstpakket van u ontvangt en niet van het uitzendbureau, is sprake van loon van derden.
Het uitzendbureau kan uw kerstpakket voor de uitzendkracht aanwijzen als eindheffingsloon als het uitzendbureau hierover loonheffingen moet inhouden. Dit is alleen het geval als:
In andere gevallen hoeft het uitzendbureau geen loonheffingen in te houden over het kerstpakket. De uitzendkracht moet de waarde van het kerstpakket dan aangeven in zijn aangifte inkomstenbelasting (IB).
Regeling ‘Eindheffing verstrekkingen aan anderen dan eigen werknemers’
Als het uitzendbureau geen loonheffingen hoeft in te houden, kunt u er – onder voorwaarden - voor kiezen om eindheffing af te dragen over het kerstpakket dat u aan de uitzendkracht geeft.
De voorwaarden voor deze regeling zijn:
Deze mogelijkheid om eindheffing af te dragen geldt voor verstrekkingen aan derden, bijvoorbeeld uitzendkrachten, die een werkgever tegelijkertijd en voor dezelfde gelegenheid aan eigen werknemers geeft. De uitzendkracht hoeft het kerstpakket dan niet aan te geven in zijn aangifte IB.
Tarief
De eindheffing is 45% bij een verstrekking tot en met een waarde van € 136. Is de waarde in het economische verkeer meer dan € 136, dan is de eindheffing 75%.
Eindheffing aangeven in de aangifte
In de aangifte loonheffingen vermeldt u het bedrag van de eindheffing in de rubriek 'Eindheffing publiekrechtelijke uitkeringen en tijdelijke knelpunten van ernstige aard'.
In 2023 wordt aangesloten bij de werkelijke vermogensmix. Op alle beleggingen, ook vastgoed, is het forfaitaire rendementspercentage (6,17%) voor overige bezittingen van toepassing. Voor veel verhuurd vastgoed betekent dat een forse belastingverhoging. Onlangs zijn Kamervragen beantwoord over de Overbruggingswet Box 3.
Het kabinet bevestigt dat belastingplichtigen met vastgoedbeleggingen door de nieuwe berekeningswijze in veel gevallen zwaarder belast worden. Het kabinet acht dit proportioneel en rechtvaardig. Vastgoedbeleggers hebben in het verleden juist geprofiteerd van de lage heffing in Box 3, daarom gaat hun belastingdruk nu omhoog. Het wetsvoorstel sluit beter aan bij het werkelijke rendement, mede doordat geen sprake meer is van een fictieve vermogensverdeling.
De actualisering van de leegwaarderatiotabel - waarmee de waarde in verhuurde staat wordt afgeleid van de WOZ-waarde - leidt ook tot een lastenverzwaring, maar sluit wel beter aan bij de werkelijkheid. Hiervoor is namelijk gebruik gemaakt van de meest actuele gegevens over de waarde in het economische verkeer van verhuurde woningen. Het kabinet acht dit daarom ook proportioneel en rechtvaardig.
Er is een wettelijke regeling voor de maximering van pachtvergoedingen op 2%. Het forfaitaire rendementepercentage wordt ook hiervoor 6,17%. Voor Box 3 gaat het namelijk niet alleen om het directe rendement, in dit geval het pachtpercentage van 2% (van de vrije verkeerswaarde), maar ook de waardeontwikkeling (het indirecte rendement) van de verpachte landbouwgrond. Verder wordt voor de waardering van pachtgronden (pachtnormen) in box 3 rekening gehouden met verschillende waardedrukkende factoren. De normen hiervoor worden jaarlijks door de Belastingdienst opnieuw vastgesteld en gepubliceerd. Zo wordt volgens het kabinet ook voor landbouwgronden met het forfait voor overige bezittingen in Box 3 voldoende recht gedaan aan een benadering van de werkelijkheid.
In de overbruggingsperiode is geen sprake van een heffing op basis van het werkelijk behaalde rendement. Het werkelijke rendement van een individuele belastingplichtige kan in een belastingjaar hoger of lager zijn dan het forfaitair bepaalde rendement, maar het is uitvoeringstechnisch niet mogelijk om op korte termijn of met terugwerkende kracht al het werkelijke rendement te belasten.
Er komt ook geen tegenbewijsregeling. Het is het uitdrukkelijke streven van het kabinet om over te stappen op een stelsel dat meer aansluit bij werkelijk rendement. Dat vergt van zowel de Belastingdienst als diens ketenpartners een zeer uitvoerig en ingrijpend implementatietraject. Een tegenbewijsregeling invoeren met de Overbruggingswet Box 3 zou een heffing op basis van het werkelijke rendement inhouden voor belastingplichtigen die hiervan gebruik willen maken. Hiervoor ontbreken nu duidelijke kaders voor het meenemen van niet alleen het directe rendement maar ook het indirecte rendement en de hiervan aftrekbare kosten. De introductie van een tegenbewijsregeling vergt dan ook te veel van de Belastingdienst en van burgers. Ook beschikt de Belastingdienst niet over voldoende contra-informatie om een en ander te kunnen controleren. Op dit moment een tegenbewijsregeling invoeren wordt daarom niet mogelijk geacht.
Let op: Met name vanwege forse lastenverzwaringen voor burgers met overige bezittingen (niet-spaargeld) verwachten we dat de stroom van bezwaren tegen het Box 3-stelsel met deze overbruggingswet de komende jaren eerder zal toe- dan afnemen.
Onlangs heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie een belangrijke uitspraak gedaan over het UBO-register. In dat register staat wie de eigenaar is van een organisatie, of wie zeggenschap of een belang heeft. Het register helpt om criminele activiteiten te voorkomen en bij het opsporen van onder andere fraude, witwassen en terrorismefinanciering. Maar de bepaling waarop het is gebaseerd, is ongeldig verklaard. Wat nu?
In Nederland is geregeld dat iedereen toegang kan krijgen tot informatie over UBO’s van juridische entiteiten. Nederland heeft daarbij alle opties benut ter vergroting van de privacy van UBO’s, waaronder afscherming van UBO’s, registratie en betaling door raadplegers en informatie over raadplegingen aan UBO’s. Het UBO-register wordt beheerd door de Kamer van Koophandel, die ook de verstrekking van informatie uit het register verzorgt.
De uitspraak is aanleiding voor de Nederlandse overheid om naar de verstrekking van informatie over UBO’s te kijken. Daarom zal de Kamer van Koophandel tijdelijk geen informatieverstrekkingen uit het register meer verzorgen. In de komende dagen wordt de uitspraak nader geanalyseerd en vindt overleg plaats met de Europese Commissie om te bezien welke informatieverstrekkingen wel mogelijk zijn, mede in het licht van toezicht.
Het voorlopig niet meer verstrekken van informatie betekent bijvoorbeeld voor de opsporing dat informatie minder gemakkelijk geraadpleegd kan worden, maar op vordering van de Officier van Justitie nog wel beschikbaar is. De uitspraak kan ook financiële gevolgen hebben, aangezien het beheer van het register wordt bekostigd aan de hand van de vergoedingen voor raadplegingen.
Let op: De Minister van Financiën komt binnenkort met de uitkomsten van de nadere analyse en met besluitvorming. De uitspraak is niet van invloed op de plicht voor juridische entiteiten om UBO’s te registreren en deze blijft dan ook van kracht.
Een directeur-grootaandeelhouder (DGA) krijgt van zijn BV een auto ter beschikking. Hij houdt een rittenadministratie bij. Kort nadat de Belastingdienst een boekenonderzoek heeft aangekondigd, wordt de rittenadministratie uit de auto gestolen. Daarom legt de Belastingdienst een aanslag op met een bijtelling van € 17.125 per jaar. De DGA komt met een reconstructie van de rittenadministratie. Voorkomt hij zo bijtelling?
Reconstructie rittenadministratie
De DGA heeft aangifte gedaan bij de politie van de diefstal van de koffer uit zijn auto. De politie heeft daarvan een proces-verbaal gemaakt.
Vervolgens heeft de DGA opnieuw een rittenregistratie gemaakt op basis van zijn weekagenda, verkoopfacturen, kostennota’s, onderhoudsnota’s van de auto, RDW-opgaven met kilometerstanden en een routeplanner. In deze gereconstrueerde rittenregistratie komen niet alleen zakelijke ritten voor, maar ook privé-ritten.
De Belastingdienst accepteert de reconstructie niet en de DGA gaat in beroep bij de belastingrechter. Deze moet een beslissing nemen over de vraag of de DGA overtuigend heeft aangetoond dat hij met zijn auto niet meer dan 500 kilometer privé per jaar heeft gereden.
Wat moet de DGA bewijzen?
Volgens de rechter is dat niet het precieze aantal gereden (privé)kilometers of de juistheid van elke afzonderlijke rit. Het gaat erom dat hij aantoont dat de grens van 500 privékilometers per kalenderjaar niet is overschreden. De DGA hoeft dus niet tot achter de komma te bewijzen hoeveel kilometers hij privé heeft gereden, maar alleen dat het er niet meer dan 500 zijn geweest.
De DGA heeft op de zitting nog een toelichting gegeven op de gereden routes. Hij nam niet de kortste of de snelste route, omdat hij met een forse auto met zware aanhanger reed. Het is niet prettig om daarmee op smalle wegen door dorpen en over rotondes en verkeersdrempels te rijden. Daarom liep de route vaak zoveel mogelijk over de grote wegen en zocht hij de eerst mogelijke aansluiting met de snelweg op.
De Belastingdienst heeft de rittenregistratie gedetailleerd bekeken en beoordeeld. Er zouden verschillen zijn tussen het aantal kilometers volgens de rittenregistratie en het aantal kilometers dat volgens de Belastingdienst uit Google Maps en de ANWB Routeplanner rolt. De Belastingdienst heeft daaraan de conclusie verbonden dat de reconstructie niet klopt.
Rechter toetst bevindingen Belastingdienst
De rechter heeft zelf van een aantal ritten de kilometers volgens de rittenadministratie gecontroleerd. Afwijkingen die de Belastingdienst bij deze ritten constateert, blijken niet te kloppen of prima verklaarbaar te zijn. Deze bevindingen herhalen zich omdat het gaat om dezelfde ritten naar dezelfde klantenkring. Daarom hecht de rechtbank aan de overige bevindingen geen waarde meer.
Belastingdienst krijgt veeg uit de pan
De rechter benoemt namelijk expliciet nog een voorbeeld: volgens de rittenregistratie was de heenrit naar een bepaald adres 60 kilometer en de terugrit 62 kilometer. Hoewel de Belastingdienst opmerkt dat deze route volgens de routeplanners 61,2 kilometer is, keurt de Belastingdienst de registratie van deze ritten toch af, omdat het erop lijkt dat er is afgerond (de ene keer naar boven, de andere keer naar beneden). Het heeft de rechtbank veel hoofdbrekens gekost om te proberen te begrijpen wat hier verkeerd aan is (en welk belang hier nu precies mee gediend wordt). Het is de rechtbank niet gelukt. Afgezien van het volstrekt marginale verschil (400 meter op een afstand van 122,4 kilometer = 0,32 %) is er, zoals de Belastingdienst ook zelf al zegt, geen sprake geweest van structureel één kant op afronden (maar juist van salderen). Eigenlijk heeft de DGA zelfs te weinig in plaats van te veel zakelijke kilometers verantwoord. Volgens de Belastingdienst had de DGA immers 2 x 61,2 kilometer is 122,4 kilometers moeten opschrijven, maar hij heeft er slechts 122,0 opgeschreven. Uit de regelgeving volgt helemaal niet dat elke rit in een rittenregistratie tot op honderd meter nauwkeurig moet worden bijgehouden. De lengte van de rit hoeft volgens de geldende voorwaarden zelfs überhaupt niet te worden genoteerd. Alleen de beginstand en de eindstand van de kilometerteller (het woord zegt het al) moeten worden opgeschreven. Bovendien is het nog maar de vraag of de DGA wel echt twee keer heeft afgerond ten opzichte van de door de Belastingdienst gevonden 61,2 kilometer. De heen- en terugweg kunnen immers best een beetje van elkaar verschillen (bijvoorbeeld vanwege eenrichtingsverkeer of een langere toe- of afrit naar of van de snelweg).
Privéritten
Bij de ritten die de DGA zelf als privé heeft aangemerkt, ontbreken de begin- en eindadressen (van de bestemming). Volgens de Belastingdienst is het daardoor oncontroleerbaar of de gereden kilometers en de kilometerstanden wel kloppen. De rechtbank vindt het niet erg dat de bestemming van de privé-ritten niet is genoteerd. Uiteindelijk gaat het er immers om of de DGA kan bewijzen dat de grens van 500 privékilometers per kalenderjaar niet is overschreden. Natuurlijk moet dat wel controleerbaar zijn, maar dat ís het ook: de zakelijke ritten die de DGA heeft genoteerd kunnen worden geverifieerd aan de hand van zijn administratie en de kilometerstand van de auto wordt periodiek door derden geregistreerd (garage, RDW).
Geen ritten naar de garage?
De Belastingdienst is in de reconstructie geen ritten naar de garage tegengekomen. Volgens de Belastingdienst is een rit naar de garage 1,4 kilometer. De DGA heeft gezegd dat de garages op de route van en naar huis liggen, zodat er bijna geen extra meters worden gemaakt als de auto naar de garage moet (misschien 50 tot 200 meter). Hij heeft verder vermeld dat hij soms gaat lopen of wordt gehaald of gebracht door de garage of door zijn vrouw, en dat in één geval de auto op een aanhanger is gebracht en gehaald. De rechtbank twijfelt niet aan de verklaringen van de DGA.
Oordeel rechter
Omdat er in wezen niets overblijft van de bevindingen van de Belastingdienst, heeft de rechter de gereconstrueerde rittenregistratie zelf beoordeeld. De rechter heeft er geen enkele twijfel over dat de DGA per jaar niet meer dan 500 kilometer privé heeft gereden met de auto. De DGA is dus geslaagd in zijn zware bewijslast om dat overtuigend aan te tonen.
Let op: Deze uitspraak levert een mooi voorbeeld van een geval waarin met een – noodgedwongen - achteraf opgemaakte rittenadministratie bijtelling wordt voorkomen. Bij de rechter blijkt dat de Belastingdienst zich niet altijd van zijn beste kant laat zien bij de beoordeling van een kilometeradministratie.
Wanneer een werkgever wil dat zijn personeel werkkleding draagt, kan hij de kleding ter beschikking stellen, vergoeden of verstrekken. Misschien wilt u de verwarming wat lager zetten en uw medewerkers warme bedrijfskleding verstrekken. Onder voorwaarden kan dit onbelast. De Belastingdienst heeft de handreiking met voorbeelden over dit onderwerp vernieuwd.
Hoofdregel: belast, tenzij in vrije ruimte
Als een werkgever kleding vergoedt die de werknemer zelf heeft aangeschaft (vergoeding), vormt dit loon voor de werknemer. Hetzelfde geldt als een werkgever kleding verstrekt aan de werknemer. Vergoedt de werkgever ook de reinigingskosten van deze kleding? Dan is dit ook loon voor de werknemer. De werkgever mag dit in de werkkostenregeling als eindheffingsloon aanwijzen als voldaan wordt aan de gebruikelijkheidstoets. Het bedrag komt dan ten laste van de vrije ruimte. Als er geen vrije ruimte meer is, betaalt de werkgever 80% eindheffing.
Ter beschikking stellen
Wanneer een werkgever kleding ter beschikking stelt aan de werknemer, blijft de kleding eigendom van de werkgever. De werkgever mag dit op nihil waarderen als hij voldoet aan 2 voorwaarden:
Als de kleding niet voldoet aan deze twee voorwaarden, dan is dit loon voor de werknemer. Een werkgever kan dit als eindheffingsloon aanwijzen.
Werkkleding
Kleding (inclusief schoenen) geldt als werkkleding indien de kleding voldoet aan 1 van de volgende voorwaarden:
(Bijna) alleen geschikt voor werk
Voorbeelden hiervan zijn het uniform van de politieagent, brandweerman, piloot, militair en stewardess. Maar ook een jasschort van de slager, een doorwerkjas in de bouw en een sloof van een medewerker in de horeca.
Oppervlakte van minimaal 70 cm²
U berekent de oppervlakte van de beeldkenmerken door gebruik te maken van een denkbeeldige rechthoek om de uiterste punten van het logo.
Uniform en overall
Als de kleding een uniform of een overall is, geldt deze kleding ook als werkkleding. Er is sprake van een uniform als een groep werknemers dezelfde kleding draagt. Deze kleding roept ook buiten de werkplek een associatie op met een bedrijf of beroep. U kunt hierbij denken aan de kleding van politie, brandweer en militairen.
Of de kleding een uniform is, hangt af van de herkenbaarheid. Het is mogelijk voor een werkgever om met de Belastingdienst te bespreken of de kleren die zijn werknemers dragen, uniformen zijn.
Een uniform kan bestaan uit verschillende kledingstukken. Als een kledingstuk onderdeel is van een uniform, dan is ook dat kledingstuk werkkleding. Het is hierbij niet van belang of het losse kledingstuk herkenbaar is als uniform of dat een werknemer het kledingstuk buiten de werkplek kan dragen.
Vergoeding reinigingskosten
Als voor de ter beschikking gestelde kleding een nihilwaardering geldt, mag de werkgever ook de reinigingskosten van die kleding onbelast vergoeden. Een dergelijke vergoeding is geen loon, maar een vergoeding voor intermediaire kosten.
Arbeidsomstandighedenwet
Als een werkgever kleding vergoedt, verstrekt of ter beschikking stelt omdat de Arbeidsomstandighedenwet dit voorschrijft, is dit ook werkkleding. De werknemer is geen eigen bijdrage verschuldigd. Een voorbeeld van zulke kleding is een paar veiligheidsschoenen.
Voorbeeld 1
Een sportclub stelt sportschoenen en sportkleding ter beschikking aan de werknemers. Het logo heeft een oppervlakte van 50 cm².
De sportschoenen en sportkleding kwalificeren hierdoor niet als werkkleding. Dergelijke kleding roept daarnaast buiten de werkplek geen associatie op met een bedrijf of beroep. De werkgever mag de sportkleding en sportschoenen niet onbelast ter beschikking stellen.
Voorbeeld 2
Een werknemer krijgt van de werkgever € 120 om een nette broek te kopen. De werknemer draagt de broek uitsluitend voor het werk. De broek blijft niet achter op de werkplek.
Omdat de werkgever de kleding vergoedt, is de broek eigendom van de werknemer en vormt de € 120 loon voor de werknemer. Als de werkgever de broek ter beschikking stelt, kwalificeert de broek niet als werkkleding omdat het kledingstuk niet achterblijft op de werkplek.
Voorbeeld 3
Een modewinkel stelt kleding ter beschikking aan haar werknemers. De kleding moet verplicht gedragen worden op de werkplek. De werknemer mag de kleding niet mee naar huis nemen.
Omdat de werknemer de kleding alleen draagt op de werkplek en de kleding daar achterblijft, is de nihilwaardering van toepassing.
Tip: De vrije ruimte stijgt in 2023 tijdelijk naar 3% over de eerste € 400.000 van de fiscale loonsom.
Het kabinet biedt geen op rechtsherstel gerichte compensatie aan de niet-bezwaarmakers tegen aanslagen inkomstenbelasting over de jaren 2017 tot en met 2020. De Belastingdienst verwacht hierover veel procedures, hoewel compensatie volgens de hoogste rechter niet verleend hoeft te worden. Daarom komt het kabinet met een praktische werkwijze.
Voorstel kabinet
Het kabinet stelt voor om een procedure ‘massaal bezwaar plus’ in te richten. Alle niet-bezwaarmakers met Box 3-inkomen over de jaren 2017-2020 kunnen aanspraak maken op een nadere uitspraak van de Hoge Raad, mocht de Hoge Raad de belastingplichtigen in een nieuwe zaak in het gelijk stellen. Dat verwacht het kabinet overigens niet. Die procedure gaat dan over de vraag of niet-bezwaarmakers net zoals de bezwaarmakers in aanmerking komen voor rechtsherstel. Hiervoor hoeven de niet-bezwaarmakers nu geen verzoek in te dienen.
Waarom dit voorstel?
Naar aanleiding van het kabinetsbesluit zijn door niet-bezwaarmakers inmiddels zeer veel verzoeken tot ambtshalve vermindering ingediend. Uit de gesprekken met belangenorganisaties komt naar voren dat het eerdergenoemde kabinetsbesluit door veel niet-bezwaarmakers als onrechtvaardig wordt ervaren. Bovendien geldt voor de verzoeken om ambtshalve vermindering een termijn van 5 jaar na afloop van het belastingjaar. Voor belastingjaar 2017 loopt deze termijn op 31 december 2022 af. Belastingplichtigen ervaren daardoor een tijdsdruk om snel een verzoek tot ambtshalve vermindering in te dienen.
De belangenorganisaties geven aan dat zij willen procederen over de rechtsvraag of niet toch aan alle belastingplichtigen rechtsherstel moet worden geboden. Hiervoor zien zij nieuwe argumenten die niet (expliciet) aan de orde zijn geweest in de procedure bij de Hoge Raad.
Zonder een oplossing betreft het hier potentieel honderdduizenden individuele (gerechtelijke) procedures, wat zal leiden tot onnodige kosten voor de betrokken partijen en een onnodige overbelasting van overheidsinstanties inclusief de gevolgen voor andere lopende procedures.
Daarom stelt het kabinet voor om de mogelijkheid van een procedure ‘massaal bezwaar plus’ in te richten. Het wordt daarmee mogelijk om een procedure massaal bezwaar aan te wijzen wanneer dezelfde rechtsvraag van belang is voor de beslissing op een groot aantal verzoeken tot ambtshalve vermindering. Ook wordt het mogelijk verzoeken om ambtshalve vermindering onder een reguliere procedure massaal bezwaar te brengen. Net zoals bij de huidige procedure massaal bezwaar wordt een zaak (of een aantal zaken) geselecteerd en aan de belastingrechter voorgelegd. De rest van de verzoeken wordt aangehouden en na afloop van de procedure met één collectieve beslissing afgedaan.
Om te voorkomen dat alle niet-bezwaarmakers toch een verzoek moeten indienen zegt het kabinet toe dat alle niet-bezwaarmakers voor de jaren 2017 tot en met 2020 aanspraak kunnen maken op een uitspraak van de Hoge Raad naar aanleiding van de procedure ‘massaal bezwaar plus’, over de vraag of niet-bezwaarmakers net zoals de bezwaarmakers in aanmerking komen voor rechtsherstel.
Tip: Er gaat hoe dan ook opnieuw geprocedeerd worden, met nieuwe argumenten, over de rechtsvraag of niet toch aan alle belastingplichtigen rechtsherstel moet worden geboden. Toegezegd is nu dat alle belastingplichtigen die het aangaat kunnen meeliften op de uitspraak in deze nieuwe procedure. Door deze toezegging hoeft u dus geen verzoek om ambtshalve vermindering meer in te dienen.
Het kabinet heeft in de Miljoenennota 2023 een pakket maatregelen aangekondigd voor het midden- en kleinbedrijf (MKB). De invulling van dit pakket is afgerond. Het kabinet trekt hiervoor in de jaren 2023 tot en met 2027 elk jaar € 500 miljoen uit. Vanaf 2028 is een jaarbedrag van structureel € 600 miljoen beschikbaar. De verhoging van het tarief in de motorrijtuigenbelasting (mrb) voor bestelauto’s van ondernemers vanaf 2025 gaat naar verwachting niet door.
Ten eerste wordt het budget voor de Energie-investeringsaftrek (EIA) en Milieu-investeringsaftrek (MIA) verhoogd. Dit stimuleert ondernemers om groen te investeren.
Ten tweede wordt het aantrekkelijker gemaakt voor ondernemers om te investeren, omdat investeringen in aangewezen bedrijfsmiddelen in 2023 willekeurig mogen worden afgeschreven.
Als derde worden ondernemers gestimuleerd om meer te innoveren. Speur- en ontwikkelingswerk wordt goedkoper doordat de fiscale regeling WBSO geïndexeerd wordt.
Verder verhoogt het kabinet de werkkostenregeling (WKR), die werkgevers helpt onbelaste vergoedingen aan de werknemer te geven. De vrije ruimte stijgt in 2023 tijdelijk naar 3% over de eerste € 400.000 van de fiscale loonsom. Eerder was een stijging naar slechts 1,92% voorgesteld.
Door de Aof-premie voor kleine werkgevers te verlagen worden de lasten op arbeid verlaagd. En met een tijdelijke verruiming van het lage inkomensvoordeel worden werkgevers tegemoet gekomen in de verhoging van het wettelijk minimumloon (Wml).
In het Belastingplan 2023 is een verhoging van het mrb-tarief voor bestelauto’s van ondernemers opgenomen. Die verhoging zou dienen als dekking voor de lagere opbrengst van het afschaffen van de vrijstelling in de bpm van bestelauto’s. Om de impact van deze maatregel op de lastendruk voor ondernemers te verminderen gaat de voorgenomen structurele verhoging van het mrb-tarief voor bestelauto’s van ondernemers vanaf 2025 niet door.
In plaats daarvan komt een herijking van de forfaits die binnen de bpm gelden bij de import van gebruikte voertuigen. Het gaat hierbij om de actualisatie van de afschrijvingstabel die wordt gebruikt om de actuele waarde van een gebruikt voertuig vast te stellen. Ook wordt het waardeverminderingspercentage bijgesteld. Dit percentage wordt gebruikt bij het vaststellen van de waarde van voertuigen met schade.
Om het budgettaire gat verder te dichten wordt de kansspelbelasting met ingang van 1 januari 2023 verhoogd met 0,3%-punt en het tarief van de accijns op rooktabak (shag, pijptabak) met ingang van 1 april 2023 aanvullend verhoogd met € 0,15 per pakje shag (50 gram).
Tip: Inmiddels is ook de Tegemoetkoming Energiekosten (TEK) versoepeld. Het percentage energie-intensiviteit waaraan een MKB-ondernemer moet voldoen, gaat van 12,5% naar 7%. Bovendien vervalt de drempel om in aanmerking te komen voor de regeling. Ondernemers die minder verbruiken dan 5.000 m³ gas of 50.000 KWh elektriciteit hebben zo ook recht op subsidie, mits zij voldoen aan de percentage-eis. Dit heeft minister Adriaansens 10 november toegezegd in de Tweede Kamer.
Hebt u een werknemer, die door ziekte niet werkt, maar wel vakantieverlof opneemt? Dan moet u over het vakantieverlof 100% van het loon betalen en niet het lagere ziekengeldloon (70%). Dat heeft het Hof van Justitie van de EU geoordeeld.
Waar gaat de zaak over?
De zaak gaat over een gedeeltelijk arbeidsongeschikte medewerker. Hij ontving in het eerste ziektejaar 100% van het loon. In het tweede ziektejaar werd dat 70% voor de uren die hij nog ziek was, en 100% voor de uren die hij weer werkte. Toen hij in het tweede ziektejaar verlof opnam, kreeg hij voor dat verlof ook 70% voor de uren waarop hij nog ziek was. De medewerker vond dat hij over deze verlofdagen recht had op 100% van zijn loon.
Wat is het oordeel van het Hof?
Het Hof heeft in deze zaak gekeken naar een Europese Richtlijn die onder meer gaat over het recht op jaarlijkse vakantie. Het Hof vindt dat een land de richtlijn overtreedt als er nationale wetten zijn die ervoor zorgen dat zieke werknemers die vakantie opnemen minder ontvangen dan 100% van hun loon. Kort gezegd vindt het Hof dat de werkgever aan een zieke werknemer die tijdens ziekte vakantie opneemt 100% van het loon moet betalen en niet het lagere ‘ziekengeldloon’. De reden hiervoor is volgens het Hof dat het doel van het betalen van vakantieloon is dat werknemers tijdens vakantie in een vergelijkbare situatie zijn als tijdens gewerkte uren. Daarnaast geldt voor zieke werknemers dat deze een vergelijkbare positie moeten hebben als werknemers die werken. Als het loon van een zieke werknemer tijdens vakantieverlof lager is dan het loon bij werken, neemt een zieke werknemer mogelijk geen vakantieverlof op. En dat is in strijd met de richtlijn.
Waarom is het Hof betrokken bij de zaak?
De Nederlandse rechter die over deze zaak moet oordelen heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Hof. Dit kan een nationale rechter doen op het moment dat er onduidelijkheid bestaat over hoe het recht van de Europese Unie moet worden toegepast of uitgelegd. Nadat het Hof heeft aangegeven hoe het Europese recht moet worden toegepast of uitgelegd, zal de Nederlandse rechter in de zaak tussen de werkgever en de werknemer uitspraak doen en daarbij rekening houden met de uitspraak van het Hof. De Nederlandse rechter heeft inmiddels uitspraak gedaan en de overwegingen van het Hof overgenomen.
Let op: Werknemers die in het verleden tijdens ziekte te weinig vakantieloon hebben ontvangen, kunnen bij hun (ex-)werkgever een nabetaling van het loon vragen. Dit is mogelijk over een termijn van maximaal 5 jaar.
Neemt u een werknemer uit Oekraïne in dienst? Dan meldt u dit via het werkgeversportaal bij UWV met het formulier ‘Melden tewerkstelling van een tijdelijk beschermde werknemer uit Oekraïne’. De werknemer kan twee werkdagen nadat u de melding heeft gedaan, starten met werken. Per 1 november zijn de formaliteiten veranderd.
Geen werkvergunning
Voor werknemers uit Oekraïne hoeft u geen werkvergunning aan te vragen als het volgende geldt:
Deze vrijstelling geldt vanaf 1 april 2022 en werkt terug tot en met 4 maart 2022. De Richtlijn Tijdelijke Bescherming geldt voor alle vluchtelingen uit Oekraïne. Zij hebben hierdoor het recht om te werken in Nederland.
Vrijstelling tot en met 31 oktober 2022
Het kost tijd om voor vluchtelingen uit Oekraïne de benodigde documenten te regelen. Daarom gold tot en met 31 oktober 2022 een vrijstelling voor alle Oekraïners. Zij moesten hun nationaliteit kunnen aantonen met een document, bijvoorbeeld met een paspoort. Deze overgangstermijn geldt ook voor vluchtelingen uit Oekraïne met een andere nationaliteit of zonder officiële nationaliteit (staatlozen). Wel moeten ze voldoen aan een van de volgende twee voorwaarden:
Let op: Vanaf 1 november 2022 geldt dat een vluchteling in het bezit moet zijn van een sticker of O-document dat is afgegeven door de IND. Zo kan hij aantonen dat hij onder de Richtlijn Tijdelijke Bescherming valt. De vluchteling mag dan werken in loondienst zonder tewerkstellingsvergunning.
Een vader, met de Nederlandse nationaliteit, woonde in Nederland, maar stond sinds 2006 als inwoner ingeschreven in Duitsland en in Dubai. Hij overlijdt in 2015 in Nederland. Zijn zoon doet, daartoe uitgenodigd, geen aangifte erfbelasting omdat vader niet binnenlands belastingplichtig was en niet in Nederland woonde. Dan ontvangt hij een navorderingsaanslag over een vermogen van ruim 10,5 miljoen euro met een boete van ruim 1 miljoen euro. Hij gaat in beroep bij de belastingrechter.
Woonplaatsfictie
Als vader in de tien jaren voorafgaand aan zijn overlijden (op enig moment) in Nederland heeft gewoond, kan de zoon volgens de wet in de heffing van de Nederlandse erfbelasting worden betrokken. De inspecteur had dan in dit geval een wettelijke termijn tot half mei 2018 om een gewone aanslag erfbelasting op te leggen. Dat heeft hij nagelaten. Hij legt pas daarna een navorderingsaanslag op.
Nieuw feit
De Belastingdienst kan na de gewone aanslagtermijn echter niet zomaar navorderingsaanslagen opleggen. Vereist is dat de inspecteur beschikt over een zogenaamd nieuw feit. Een feit, dat de inspecteur bekend was of redelijkerwijs bekend had kunnen zijn, kan geen grond voor navordering opleveren, behoudens in de gevallen waarin de belastingplichtige ter zake van dit feit te kwader trouw is. Partijen zijn het erover eens dat van kwade trouw bij de zoon geen sprake is.
Onderzoek op de zitting
De Inspecteur erfbelasting heeft op de zitting verklaard dat hij vóór het verstrijken van de gewone aanslagtermijn (half mei 2018) wist dat de inspecteur inkomstenbelasting onderzoek deed naar (onder meer) de woonplaats van de vader. Hij had met de inspecteur inkomstenbelasting de praktische afspraak gemaakt dat onderzoek naar de woonplaats van erflater aan de inspecteur inkomstenbelasting over te laten en verder zelf geen onderzoek te doen. Pas na afronding van het (woonplaats)onderzoek van de inspecteur inkomstenbelasting, na half mei 2018, is hij op de hoogte gesteld van de informatie uit dat onderzoek, aldus de inspecteur. Daarom is naar zijn mening sprake van een nieuw feit.
De rechter leidt hieruit af dat de inspecteur vóór half mei 2018 wist dat vader mogelijk in de periode tien jaar voorafgaand aan zijn overlijden in Nederland woonde. Daarom nodigde hij de zoon immers uit aangifte erfbelasting te doen.
Volgens de rechter had de inspecteur vóór half mei 2018 ten minste moeten informeren bij de inspecteur inkomstenbelasting naar het lopende onderzoek, en zelf moeten beoordelen of naar zijn mening de fiscale woonplaats van erflater in Nederland lag, hetgeen hij kennelijk heeft nagelaten. Hij heeft zich te lang afwachtend opgesteld.
Oordeel rechtbank
De rechtbank vindt dat de inspecteur bij een behoorlijke taakuitoefening voor half mei 2018 een gewone aanslag erfbelasting had kunnen en moeten opleggen.
De inspecteur beschikt niet over een nieuw feit dat navordering rechtvaardigt. De navorderingsaanslag erfbelasting, de daarbij opgelegde belastingrentebeschikking en de boetebeschikking worden vernietigd.
Let op: De Belastingdienst heeft een wettelijke termijn om een gewone aanslag op te leggen. Daarna kan niet zomaar navordering plaatsvinden, ook al zou de aanslag inhoudelijk terecht zijn. We helpen u graag als u onverhoopt een navorderingsaanslag ontvangt.
In een erfenis vallen de aandelen in een vastgoedconcern met in totaal circa 300 objecten. De erfgenaam claimt toepassing van de bedrijfsopvolgingsregeling. De Belastingdienst wil deze slechts toestaan voor de projectontwikkelingstak en niet voor de verhuurde beleggingspanden. De vraag is welke panden aan de projectontwikkelingstak kunnen worden toegerekend.
Verhuurde panden die in redelijkheid aan de ondernemingsactiviteiten toerekenbaar zijn
Volgens de erfgenaam behoren panden die zijn (her)ontwikkeld en daarna zijn verhuurd fiscaal tot het keuzevermogen en dus tot de projectontwikkelingstak. De rechter gaat hier niet in mee. Deze panden zijn immers niet ten behoeve van of in het projectontwikkelingsbedrijf zelf gebruikt.
De omstandigheid dat de hypothecaire schulden van het concern (deels) aan het vermogen van ook de projectontwikkelingstak zijn toegerekend, is onvoldoende om te kunnen oordelen dat verhuurde panden als onderpand fungeren voor de financiering van projectontwikkelingsactiviteiten en aldus dienen ter versteviging van de onderneming in projectontwikkeling. Ook dit is dus geen reden om een evenredig deel van de verhuurde panden aan de projectontwikkelingstak toe te rekenen.
Panden waarvan de huurders zijn uitgekocht
Een huuruitkoop valt niet in alle gevallen onder projectontwikkelingsactiviteiten. Deze moet hebben plaatsgevonden met het oog op die activiteiten en mag dus niet bedoeld zijn om een nieuw huurcontract aan te gaan. De huuruitkoop hoeft niet in het overlijdensjaar te hebben plaatsgevonden. Als de huuruitkoop eerder heeft plaatsgevonden, kan het pand tot het vermogen van de projectontwikkelingstak worden gerekend als de huuruitkoop heeft plaatsgevonden met het oog op (her)ontwikkeling in of na het overlijdensjaar. Daarvoor is niet vereist dat op het moment van de huuruitkoop nagenoeg zeker is – door verkrijging van de bouwvergunning – dat de voorgenomen herontwikkeling doorgang zal vinden.
Het voormalige kantoorpand van het bedrijf zelf
Het kantoorpand is in het verleden gebruikt door het bedrijf zelf, maar al enkele jaren verhuurd aan derden. Destijds hield het bedrijf zich ook bezig met onder meer projectontwikkeling. Daarom kan de erfgenaam het voormalige kantoorpand, nadat het niet meer in eigen gebruik was bij de onderneming maar bestemd was voor verhuur, tot het ondernemingsvermogen rekenen. En in deze zaak kan het in redelijkheid aan de projectontwikkelingstak worden toegerekend.
Let op: Toepassing van de bedrijfsopvolgingsregeling betekent een zeer forse besparing van erfbelasting. Vereist is dat het gaat om een ‘echt’ bedrijf, in fiscale termen een materiële onderneming. Pure belegging en verhuur vallen daar niet onder. Projectontwikkeling en panden die aan dit ‘echte’ bedrijfsonderdeel kunnen worden toegerekend, omdat ze in fiscale termen keuzevermogen vormen, wel. Er zijn plannen om de bedrijfsopvolgingsregeling te versoberen of zelfs af te schaffen.
Een dame koopt voor ruim € 8.000 een voor haar op maat gemaakte elektrische fiets. De fiets kan volgens de regeling voor aftrekbare specifieke zorgkosten worden aangemerkt als hulpmiddel. Voor de fiets heeft ze bij de gemeente geen WMO-aanvraag gedaan. De Belastingdienst corrigeert daarom de aftrek. Terecht?
Standpunt Belastingdienst
Volgens de Belastingdienst had mevrouw een WMO-aanvraag kunnen doen. Voor zover ze recht zou hebben op een vergoeding uit de WMO, heeft ze voor de betaalde kosten geen recht op aftrek. En voor zover ze geen recht zou hebben op een vergoeding uit de WMO, gelden de betaalde kosten als niet aftrekbare bijdrage WMO.
Oordeel rechter
De rechter denkt hier heel anders over. Het niet doen van een WMO-aanvraag voor de elektrische fiets maakt aftrek wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten niet onmogelijk. Bovendien kunnen de kosten voor de elektrische fiets helemaal niet worden aangemerkt als een eigen bijdrage voor de WMO. Ze heeft immers geen financiële tegemoetkoming uit de WMO aangevraagd en/of ontvangen. Mevrouw heeft gewoon recht op aftrek van de kosten voor de elektrische fiets.
Let op: In deze zaak had de dame ook de verzekeringskosten van de elektrische fiets als aftrekbare zorgkosten geclaimd. Daar ging de rechter niet mee akkoord.
Voor de fiets die de werkgever voor privégebruik ter beschikking stelt aan de werknemer geldt een bijtelling van 7%. De bijtelling is ook van toepassing op de elektrische fiets en de speed pedelec, maar geldt niet als de werknemer de fiets alleen mag gebruiken voor dienstreizen. De handreiking van de Belastingdienst is aangepast.
Als de werknemer de fiets van de zaak voor woon-werkverkeer mag gebruiken, dan wordt de fiets geacht ook voor privégebruik ter beschikking te staan. Voor dit privégebruik moet de werkgever per kalenderjaar een bedrag bij het loon tellen. Deze bijtelling geldt niet als de werknemer de fiets alleen mag gebruiken voor dienstreizen (en dus niet voor woon-werkverkeer).
Ter beschikking gestelde fiets
In de volgende gevallen is sprake van een ter beschikking gestelde fiets:
Waarde privégebruik fiets
De waarde van het privégebruik is 7% van de consumentenadviesprijs die de fabrikant of importeur bekendmaakt. Dit is de consumentenprijs inclusief omzetbelasting. Rijwiel en Automobiel Industrie (RAI) Vereniging heeft hiervoor een database opgezet. Deze vindt u op www.bijtellingfietsvandezaak.nl.
Als de werkgever de oorspronkelijke prijs niet kan achterhalen, moet hij uitgaan van de consumentenadviesprijs van de meest vergelijkbare fiets.
Accessoires en fietsverzekering
Accessoires bij de fiets die deel uitmaken van de consumentenadviesprijs en met de fiets ter beschikking worden gesteld vallen onder de bijtelling. Ter beschikking staande accessoires die geen deel uitmaken van de consumentenadviesprijs moet de werkgever waarderen tegen het bedrag op de inkoopfactuur inclusief btw. Als de werkgever geen factuur heeft van de terbeschikkingstelling geldt de waarde in het economisch verkeer.
Een fietsverzekering, een extra slot, een steun voor de tas en reparatiekosten vormen intermediaire kosten en hebben geen invloed op de bijtelling.
Let op: Een regenpak dat de werkgever aan de werknemer ter beschikking stelt, is loon van uw werknemer. Maar de werkgever kan dit loon ook aanwijzen als eindheffingsloon als aan de gebruikelijkheidseis wordt voldaan. Het bedrag komt ten laste van de vrije ruimte. Daarboven betaalt de werkgever 80% eindheffing.
Loon in natura
De bijtelling voor het privégebruik van de fiets is loon in natura. De werkgever telt jaarlijks 7% bij het loon van de werknemer. De werkgever moet daarover loonbelasting/premie volksverzekeringen inhouden, premies werknemersverzekeringen betalen en de werkgeversheffing Zorgverzekeringswet (Zvw) betalen of de bijdrage Zvw inhouden.
Aanwijzen als eindheffingsloon
De bijtelling mag de werkgever ook aanwijzen als eindheffingsloon als aan de gebruikelijkheidseis wordt voldaan. Het bedrag komt ten laste van de vrije ruimte. Daarboven betaalt de werkgever 80% eindheffing.
Cafetariaregeling
Een werkgever kan ook met de werknemer afspreken dat hij brutoloon uitruilt tegen een ter beschikking gestelde fiets. De werkgever mag ook dan de bijtelling aanwijzen als eindheffingsloon als aan de gebruikelijkheidseis wordt voldaan.
Eigen bijdrage
De eigen bijdrage die de werknemer betaalt vanuit zijn nettoloon mag de werkgever in mindering brengen op de bijtelling. Het saldo van de bijtelling privégebruik fiets en de eigen bijdrage voor privégebruik van de werknemer mag op kalenderjaarbasis niet negatief zijn.
Betalingen aan derden komen niet in mindering op de bijtelling, zoals de kosten van het thuis opladen van de accu van een elektrische fiets van de zaak. Maar een werkgever kan deze (intermediaire) kosten wel onbelast vergoeden aan de werknemer.
Geen tegenbewijs mogelijk
Anders dan bij de auto van de zaak is het niet mogelijk om bij gering privégebruik tegenbewijs te leveren. De bijtelling fiets geldt altijd als een werknemer een ter beschikking gestelde fiets voor woon-werkverkeer mag gebruiken.
Kilometervergoeding
Betaalt de werkgever een vergoeding voor de kilometers die de werknemer rijdt met de fiets van de zaak? Dan is dit belast loon voor de werknemer. Er is namelijk sprake van vervoer vanwege de werkgever. De werkgever mag dit loon ook aanwijzen als eindheffingsloon. Dit komt ten laste van de vrije ruimte.
Overname fiets na afloop leaseperiode
Kan de waarde in het economische verkeer bij verkoop van de fiets aan de werknemer op een vast percentage van de aanschafwaarde worden gesteld?
Ja: op het moment van de verkoop, moet de werkgever de actuele waarde in het economisch verkeer vaststellen. Hierbij mag hij uitgaan van een waardevermindering van 20% op jaarbasis. Na verloop van 5 jaar is de restwaarde dan nihil.
Een werknemer bij een betonleverancier met een contract voor zes maanden krijgt na bijna vijf maanden van de directeur te horen dat zijn contract niet wordt verlengd. Na afloop van zijn tijdelijke contract heeft hij direct een baan bij een ander bedrijf. Toch claimt hij de wettelijke aanzegvergoeding, omdat de aanzegging niet schriftelijk maar mondeling is gedaan. Terecht?
Over deze zaak hebben we eerder gepubliceerd. Maar nu heeft ook hoogste rechter zich erover uitgesproken.
Het gaat over de vraag of het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is om als werknemer aanspraak te maken op de aanzegvergoeding, als de werkgever de mededeling aan de werknemer dat de arbeidsovereenkomst niet zal worden voortgezet, wel mondeling maar niet ook schriftelijk heeft gedaan en de werknemer daarvan geen nadeel heeft ondervonden.
Oordeel hoogste rechter
De regeling van de schriftelijke aanzegplicht is van dwingend recht. Die bepaling beoogt de positie van de werknemer met een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd aldus te versterken dat hij door middel van een schriftelijke aanzegging tijdig duidelijkheid verkrijgt over het al dan niet voortzetten van zijn arbeidsovereenkomst.
Daarbij heeft de wetgever er bewust voor gekozen dat de werkgever die de plicht tot schriftelijke aanzegging niet naleeft, de aanzegvergoeding verschuldigd is. De aanzegvergoeding is een prikkel tot naleving van de plicht tot schriftelijke aanzegging. Daarbij past dat de aanzegvergoeding steeds verschuldigd is bij niet-inachtneming van de schriftelijkheidseis, ook als voor de werknemer langs andere weg duidelijk was dat de arbeidsovereenkomst niet zou worden voortgezet of de werknemer geen nadeel heeft geleden door het niet naleven van de schriftelijkheidseis.
Tip: In veel tijdelijke contracten van 6 maanden of langer is inmiddels niet-verlenging (de aanzegging) standaard opgenomen. Twijfelt u over uw modelcontracten, of hebt u al enige tijd geen tijdelijk contract afgesloten, vraag dan advies.