Gerichte vrijstelling
De gerichte vrijstelling is van toepassing als aan drie voorwaarden is voldaan:

• De producten zijn niet branchevreemd.
• De korting of vergoeding is per product maximaal 20% van de waarde van dat product in het economische verkeer.
• De kortingen of vergoedingen bedragen in het kalenderjaar samen niet meer dan € 500 per werknemer. Dit geldt ook als een werknemer in de loop van het jaar in dienst komt.

Overschrijding maxima
Krijgt een werknemer korting boven het maximum van € 500 of boven het maximum van 20% per product? Dan is het meerdere loon van de werknemer. U kunt er ook voor kiezen om dit loon aan te wijzen als eindheffingsloon. Het komt dan ten laste van de vrije ruimte. Bij overschrijding van de vrije ruimte is de werkgever 80% eindheffing verschuldigd.

Niet doorschuiven naar volgend jaar
Als een werknemer minder korting krijgt dan het maximum van € 500 per jaar, mag u het niet-gebruikte deel van de vrijstelling niet doorschuiven naar een volgend jaar.

Waarde in het economische verkeer
De waarde in het economische verkeer van een product is de verkoopprijs inclusief omzetbelasting. Voor de verkoopprijs mag u uitgaan van de laagste prijs die u in de markt kunt vinden. Prijzen op internet vallen hier ook onder. Verzendkosten verhogen de waarde in het economische verkeer. Voor de verkoopprijs kijkt u naar de marktsituatie op het genietingsmoment.

Voorbeeld: spijkerbroek
Een werknemer werkt in een kledingwinkel en koopt een spijkerbroek. Op het moment van de koop is de prijs van deze broek € 100. Van zijn werkgever krijgt hij 50% korting. Een week later is de prijs van dezelfde broek € 60. Wat valt onder de gerichte vrijstelling?

De waarde in het economische verkeer van de spijkerbroek op het genietingsmoment is € 100. Een korting van maximaal 20% is gericht vrijgesteld. Dit is € 20. De rest van de korting van € 30 is loon voor de werknemer. De werkgever kan dit ook aanwijzen als eindheffingsloon. Het valt dan onder de vrije ruimte. Bij overschrijding van de vrije ruimte is de werkgever 80% eindheffing verschuldigd.   

Verbonden vennootschap
De regeling geldt ook voor branche-eigen producten van een verbonden vennootschap van de werkgever. Een verbonden vennootschap is:

• een vennootschap waarin de werkgever voor ten minste 1/3 gedeelte belang heeft,
• een vennootschap die voor ten minste 1/3 gedeelte belang heeft in de werkgever,
• een vennootschap waarin een derde partij voor ten minste 1/3 gedeelte belang heeft, terwijl deze derde partij ook voor minimaal 1/3 gedeelte belang heeft in de werkgever.

Voorbeeld: jaarkaart pretpark
Een werknemer werkt in een pretpark en krijgt van zijn werkgever een jaarkaart gratis. Met deze jaarkaart kan hij het park ook in zijn vrije tijd bezoeken. Normaal kost een jaarkaart € 150. Wat valt onder de gerichte vrijstelling?

Een jaarkaart is een product uit eigen bedrijf. 20% van de waarde van de jaarkaart is gericht vrijgesteld. Dit is € 30. De rest van de waarde, dus € 120, is loon voor de werknemer. De werkgever kan dit ook aanwijzen als eindheffingsloon. Het valt dan onder de vrije ruimte. Bij overschrijding van de vrije ruimte is de werkgever 80% eindheffing verschuldigd.  

Voorbeeld: tegoedbon supermarkt
Werknemers die in een supermarkt werken, ontvangen 10% korting op alle producten uit de winkel. Zij betalen eerst het volledige bedrag. De werkgever legt bij elke aankoop de korting vast. Aan het einde van het jaar ontvangen de werknemers de korting in de vorm van een tegoedbon. De waarde van deze tegoedbon is de korting die ze in de loop van het jaar hebben opgebouwd. De maximale korting bedraagt € 500 per jaar. De werknemers kunnen deze bon alleen besteden aan producten uit de supermarkt. Is deze tegoedbon gericht vrijgesteld?

De werkgever mag zelf kiezen in welke vorm hij de korting geeft. Hij mag korting geven op het moment dat de werknemer het product koopt of de totale korting in één keer aan het einde van het jaar uitkeren. De tegoedbon valt daarom onder de gerichte vrijstelling. De werkgever voldoet aan de voorwaarden van de gerichte vrijstelling.

Tip: Geeft een werkgever ook korting op producten uit eigen bedrijf aan werknemers die uit dienst zijn? Dan geldt hiervoor ook de gerichte vrijstelling.

De wet en het WWS zorgen ervoor dat de huurprijzen in verhouding staan tot de kwaliteit van de woning. Verhuurders worden verplicht zich aan de maximale huurprijzen te houden. Door deze maatregelen gaat de huurprijs van ruim 300.000 woningen met gemiddeld € 190 per maand omlaag.

De wet zet in op vier doelen: meer betaalbare huurwoningen, betere bescherming van huurders, verduurzaming van de woningen en blijvende investeringsbereidheid in nieuwbouw. De wet wordt naar verwachting dit najaar voorgelegd aan de Tweede Kamer.

Maximale huur
Door de uitbreiding van het WWS en een maximale jaarlijkse huurverhoging (gemiddelde CAO-loonstijging + 0,5%) krijgen huurders met een middeninkomen een betere huurprijsbescherming. Het WWS bestaat al voor het lagere huursegment. Dit zijn woningen tot circa 145 punten, vaak sociale huurwoningen. Met de uitbreiding van het puntensysteem gaat de huurprijsbescherming gelden voor woningen tot en met 186 punten: 186 punten komt op dit moment overeen met € 1.021,02. De prijs bij dit puntenaantal wordt jaarlijks geïndexeerd met inflatie en zal bij inwerkingtreding van de wet op € 1.123,13 uitkomen.

De regulering van middenhuurwoningen geldt voor nieuwe huurcontracten en zo lang er schaarste heerst op de woningmarkt. De noodzaak van de regulering wordt vijfjaarlijks geëvalueerd.

Door het WWS dwingend te maken, zijn verhuurders verplicht zich te houden aan de maximale huurprijs. Dat is nodig want momenteel wordt ruim 50% van de private huurwoningen waar het WWS al op van toepassing is, te duur verhuurd. Gemeenten worden verantwoordelijk voor het toezicht en de handhaving. Verhuurders riskeren straks een bestuurlijke boete als zij een te hoge huurprijs vragen. Ook wordt de positie van huurders zelf versterkt. Met de nieuwe wet kunnen zij ook na 6 maanden nog naar de Huurcommissie stappen. Het dwingend maken van het WWS is permanent.

Extra impuls voor verduurzaming
Om de kwaliteit en verduurzaming van de woningen een impuls te geven, is het WWS ook gemoderniseerd. Een duurzame woning met energielabel A of hoger krijgt extra punten, terwijl energielabel E of lager juist zorgt voor puntenaftrek. Hierdoor wordt het prijsverschil tussen woningen met een goed en een slecht energielabel groter en wordt de verduurzaming van huurwoningen bevorderd. Verhuurders met een goed energielabel kunnen een hogere huurprijs vragen en huurders hebben baat bij een lagere energierekening. Verder past het kabinet de waardering van de buitenruimte aan, waardoor een dakterras van 20 vierkante meter meer punten oplevert dan een balkon van 4 vierkante meter. Daarmee sluit het stelsel beter aan bij de woningen die nu worden opgeleverd en de kwaliteit die huurders waarderen. Ten slotte gaat de maximering van de WOZ-waarde gelden vanaf 187 punten in plaats van de huidige 142 punten, zodat woningen niet enkel door een hoge WOZ-waarde in de vrije sector terecht kunnen komen.

Nieuwbouw
De wet geldt straks voor zowel bestaande bouw als nieuwbouw. Corporaties, institutionele beleggers en ontwikkelaars willen tot en met 2030 in totaal 100.000 middenhuurwoningen bouwen. Hierbij is het van belang dat de regulering lopende nieuwbouwprojecten niet vertraagt. Daarom wordt er een opslag ingevoerd voor nog op te leveren nieuwbouwwoningen ter hoogte van 5% van de maximale huurprijs tot 10 jaar na oplevering. Dit geldt voor middenhuurwoningen die worden opgeleverd na 1 januari 2024 en waarvan de bouw is gestart voor 1 januari 2025.

Gang van zaken
De dag na verzending van de mail verschijnt de teamleider gewoon op het werk. Zijn leidinggevende reageert pas een dag later op de mail en geeft aan dat hij de emotie begrijpt en dat de frustraties in een gesprek aan bod hadden moeten komen. De teamleider geeft aan dat hij wegens drukte voor een mail had gekozen, ook om zijn leidinggevende tijd te geven voor een reactie. Er volgt een gesprek waarin de leidinggevende de teamleider houdt aan het ingediende ontslag, maar een andere ontslagdatum voorstelt. Daar reageert de teamleider op door aan te geven dat hij met zijn mail en ontslagname uit emotie had gehandeld en dus afziet van het ontslag.

Er volgt een beëindigingsovereenkomst die door de teamleider binnen de wettelijke bedenktermijn wordt ontbonden. De werkgever stopt met betaling van het salaris. De werknemer eist wedertewerkstelling en betaling van het salaris.

Overwegingen rechter
De opzegging van een arbeidsovereenkomst door de werknemer vereist een duidelijke en ondubbelzinnige verklaring, die erop is gericht de beëindiging van de arbeidsovereenkomst te bewerkstelligen. In verband met de ernstige (financiële) gevolgen mag een werkgever niet spoedig aannemen dat een verklaring van de werknemer gericht is op vrijwillige beëindiging van de arbeidsovereenkomst.

Als de werknemer terugkomt op zijn opzegging, rust op hem de stelplicht en bewijslast dat zijn wil niet gericht was op het beëindigen van zijn arbeidsovereenkomst. Soms kan op de werkgever een onderzoeksplicht rusten om na te gaan of de werknemer daadwerkelijk wilde opzeggen en een verplichting om de werknemer over de gevolgen van de opzegging voor te lichten.

Oordeel rechter
De rechter is van oordeel dat de teamleider de arbeidsovereenkomst niet duidelijk en ondubbelzinnig heeft opgezegd. Gezien de strekking en de toonzetting van de e-mail is het voldoende duidelijk geworden dat de teamleider deze heeft geschreven in een emotionele gemoedstoestand en dan met name over zijn positie binnen de organisatie. De leidinggevende heeft deze emotie in zijn reactie ook erkend.

Daarom had de werkgever een onderzoeksplicht om na te gaan of de teamleider daadwerkelijk wilde opzeggen en een verplichting om de teamleider over de gevolgen van de opzegging voor te lichten. Dat is niet gebeurd.

Het voorgaande betekent dat geen sprake is van een (rechtsgeldige) opzegging van de arbeidsovereenkomst, zodat de arbeidsovereenkomst niet is geëindigd. De rechter wijst de gevorderde wedertewerkstelling en loonbetaling toe.

Let op: Een mail van een medewerker waarin hij ondubbelzinnig aangeeft ontslag te nemen, is niet zomaar een verklaring gericht op beëindiging van de arbeidsovereenkomst. De werkgever heeft een onderzoeks- en informatieplicht.

Met behulp van deze tegemoetkoming krijgen energie-intensieve MKB’ers meer adem om hun bedrijfsmodel toekomstbestendig te maken. MKB-ondernemingen bij wie de energiekosten minimaal 7% van de omzet bedragen en die voldoen aan de overige voorwaarden van de regeling, ontvangen een vergoeding van maximaal € 160.000. De compensatie bedraagt 50% van de energiekostenstijging boven een vastgestelde zogenoemde drempelprijs. Deze regeling moet voldoen aan Europese staatssteunregels en daarom worden goedgekeurd door de Europese Commissie. Bij akkoord van de Europese commissie kan de regeling opengesteld worden. De regeling is al gepubliceerd in de Staatscourant.

Voorwaarden en werking van de regeling
De TEK-vergoeding is bedoeld voor energie-intensieve MKB-bedrijven die voldoen aan de MKB-definitie, met maximaal 249 medewerkers en hoogstens € 50 miljoen omzet en/of een balanstotaal van maximaal € 43 miljoen. Stichtingen, verenigingen en overige instellingen die voldoen aan de voorwaarden kunnen de regeling ook aanvragen. De verwachting is dat enkele tienduizenden bedrijven en organisaties in aanmerking komen.

De subsidie is gebaseerd op gemodelleerde verbruiks- en prijsgegevens en dus niet op het daadwerkelijke gebruik en de actuele prijs van energie. Hierdoor kunnen aanvragen sneller worden behandeld. Het gas- en elektraverbruik wordt mede bepaald aan de hand van het gemiddeld historisch verbruik. Deze gegevens worden opgevraagd bij de netbeheerders. Het minimale deel dat bedrijven zelf betalen, de zogenoemde drempelprijs, is € 1,19 per m³ voor gas en € 0,35 per kWh voor elektriciteit. Voor het berekenen van de subsidie wordt verder gewerkt met een maximale prijs voor gas (€ 3,19 per m³) en elektriciteit (€ 0,95 per kWh). Ondernemers die in aanmerking komen voor de TEK krijgen maximaal 50% van het verschil tussen de drempelprijs en de maximumprijs. Na een positief besluit ontvangen ondernemers binnen twee weken een voorschot. Ondernemers dienen uiterlijk 31 mei 2024 een vaststellingsverzoek in waarna de definitieve subsidie wordt bepaald. 

Informatie voor ondernemers
De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) voert de TEK-regeling uit in opdracht van het ministerie van EZK. Op de website rvo.nl kunt u meer informatie vinden en, als het zover is, de aanvraag doen. Voor informatie en persoonlijk advies kunnen ondernemers ook terecht bij het Energieloket van de Kamer van Koophandel op kvk.nl/energieloket. Op genoemde websites is ook meer informatie te vinden over de subsidies en regelingen waarmee ondernemingen kunnen verduurzamen en energie kunnen besparen.

Tip: Aanvragen van TEK is mogelijk van 21 maart 2023 (09.00 uur) tot 2 oktober 2023 (17.00 uur).

Schenking
De Belastingdienst stelt dat welbewust sprake is geweest van een verarming van meneer en een verrijking van mevrouw. De werkelijke waarde van de onroerende zaken was ten tijde van de koop door mevrouw immers aanzienlijk meer dan de overeengekomen koopprijs van € 234.000. In het taxatierapport is ten onrechte uitgegaan van saneringskosten met een sterk waardedrukkend effect. Er was geen bodemonderzoek uitgevoerd en geen sprake van een acute saneringsverplichting.

Op basis van de bewijsmiddelen stelt het Gerechtshof de Belastingdienst in het gelijk. Daarmee staat vast dat er een schenking was.

Vrijstelling?
Mevrouw betoogt dat zij in aanmerking komt voor een vrijstelling omdat de schenking heeft gestrekt tot voldoening aan een natuurlijke verbintenis. Volgens haar speelde bij de overdracht van de onroerende zaken de verzorgingsgedachte een grote rol, in die zin dat de man zich gedrongen voelde haar verzorgd achter te laten, indien er iets mis zou gaan met zijn onderneming.

Volgens het Gerechtshof had dat ook kunnen worden bereikt door de onroerende zaken tegen de werkelijke waarde over te dragen. Gegeven het feit dat mevrouw getrouwd was met de schenker, had dit geen ingrijpende consequenties voor haar gehad. Verder ziet het Hof in het dossier geen aanknopingspunten voor een natuurlijke verbintenis. De vrijstelling is niet van toepassing.

Tip: In sommige situaties kan bij een vermogensverschuiving tussen echtgenoten schenkbelasting worden voorkomen door tijdens huwelijk de huwelijksvoorwaarden te wijzigen. Hiervoor gelden specifieke voorwaarden. Vraag daarom tijdig advies.  

Handhavingsmoratorium
Het handhavingsmoratorium houdt in dat bij opdrachtgevers tijdelijk niet op de kwalificatie van de arbeidsrelatie gehandhaafd wordt, tenzij sprake is van kwaadwillendheid of een zogenaamde aanwijzing. Een onjuiste kwalificatie waarop geen handhaving heeft plaatsgevonden, leidt dan tot een verkeerde inhouding van loonheffing.

Het handhavingsmoratorium geldt echter niet voor controles in de inkomstenbelasting, zoals van aangiften waarin ondernemersfaciliteiten worden geclaimd. Deze controles lopen gewoon door. De jongedame maakt ten onrechte aanspraak op de ondernemersfaciliteiten en dat kan gewoon worden gecorrigeerd.

Gelijkheidsbeginsel en evenredigheidsbeginsel
De jongedame stelt nog dat het gevoerde beleid ten aanzien van schijnzelfstandigen in combinatie met de wetgeving waarin de belastingdrukverhouding tussen ondernemers en werknemers niet in balans is, en ertoe leidt dat werknemers onevenredig zwaar worden belast zonder dat daar een rechtvaardiging voor bestaat. Dit is in strijd met algemene beginselen neergelegd in verdragen zoals het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR).

De rechtbank overweegt echter dat de jongedame er zelf voor heeft gekozen om bij haar werkgevers in dienst te treden en zodoende haar inkomsten te laten verlonen. De arbeids- en sociaalrechtelijke situatie van een werknemer is zo principieel verschillend van die van een ondernemer, dat zij niet als gelijke gevallen zijn te beschouwen. De fiscale wetgever heeft bovendien een ruime beoordelingsmarge bij de beantwoording van de vragen of gevallen als gelijk moeten worden beschouwd en, zo ja, of er een rechtvaardiging bestaat om gelijke gevallen niettemin anders te regelen.

Volgens de rechter is niet aannemelijk dat het handhavingsmoratorium in het opzicht van de ondernemersfaciliteiten een ongerechtvaardigde ongelijke behandeling oplevert tussen werknemers die door hun werkgever als werknemer worden gekwalificeerd en werknemers die door hun werkgever ten onrechte niet als werknemer worden gekwalificeerd. De rechter ziet daarom geen grond voor de conclusie dat een van de algemene rechtsbeginselen wordt geschonden.

Slotsom
De jongedame heeft geen recht op de ondernemersfaciliteiten.

Let op: Een fiscale procedure brengt flink wat kosten, tijd en onzekerheid met zich mee. Indien, zoals hier, de belastingplichtige in het ongelijk wordt gesteld, kent de rechter geen proceskostenvergoeding toe.

Levering onder bezwarende titel
De rechtbank is van oordeel dat hier een rechtstreeks verband bestaat tussen de vergoeding en de tegenprestatie. Vaststaat dat de vergoeding uitsluitend wordt betaald voor de levering van de Volvo. Het gegeven dat sprake is van een lage vergoeding die voortkomt uit de aandeelhoudersrelatie, maakt dit niet anders. Datzelfde geldt voor het gegeven dat ter besparing van omzetbelasting is uitgegaan van een lagere prijs dan de normale marktprijs.

Misbruik van recht?
De Belastingdienst stelt dat sprake is van misbruik van recht. Het samenstel van rechtshandelingen bewerkstelligt dat de DGA de maatstaf van heffing voor de levering van de Volvo zodanig verlaagt, dat er uiteindelijk nog slechts een fractie van de BTW op de auto drukt en het particuliere eindverbruik dus nauwelijks wordt belast. De te lage prijs veroorzaakt het misbruik

Volgens de DGA is geen sprake is van misbruik van recht, omdat de transactie heeft plaatsgevonden met het oog op een besparing van loonbelasting. Het bijtellingspercentage zou immers van 7% naar 25% gaan. In dat kader is de auto verkocht aan de DGA.

De rechter ziet geen misbruik van recht. Het is geen samenstel van transacties met een kunstmatig karakter, maar een koop en verkoopovereenkomst tussen de BV en de DGA waarbij de Volvo rechtstreeks wordt overgedragen tegen de overeengekomen vergoeding. Het wezenlijke doel van de transactie is de overdracht van de Volvo aan de DGA en dit is feitelijk ook gebeurd. Weliswaar wordt door de lage vergoeding (mede) beoogd om omzetbelasting te besparen, maar dit is op zichzelf onvoldoende om te concluderen tot misbruik van recht.

Oordeel rechter
De rechter is van oordeel dat voor de maatstaf van heffing van omzetbelasting voor de verkoop van de Volvo uitgegaan dient te worden van het daadwerkelijke factuurbedrag en niet van de taxatiewaarde.

Let op: De Belastingdienst wil wel eens een standpunt innemen omdat er gevoelsmatig iets niet klopt, in dit geval de veel te lage verkoopprijs van de auto. Volgens de rechter biedt de BTW-wetgeving echter in dit geval geen aanknopingspunt voor correctie van de maatstaf van heffing.

Voorwaarden
In de regeling wordt opgenomen dat de TEK alleen aangevraagd kan worden door MKB-ondernemingen met een zakelijk energiecontract. Daarnaast komen alleen MKB-ondernemingen die vóór 1 januari 2023 zijn gestart in aanmerking voor de regeling.

Voorschot wordt 50% in plaats van 60%
Eerder is gecommuniceerd dat MKB-ondernemingen direct na de beslissing tot subsidieverlening een voorschot van 60% zouden ontvangen van het maximaal mogelijke subsidiebedrag. De huidige ontwikkelingen op de energiemarkt laten zien dat de hoge energieprijzen waar in de berekening van het maximale subsidiebedrag vanuit werd gegaan niet vanzelfsprekend stand zullen houden.

Na 31 december 2023 wordt met CBS-gegevens de referentieprijs voor 2023 en daarmee de definitieve TEK-subsidie bepaald. Omdat het voorschot wordt afgeleid van de maximaal te ontvangen subsidie, kan dit ertoe leiden dat het eerder uitgekeerde voorschot hoger is dan de uiteindelijke (definitieve) TEK-subsidie en dat de mkb-ondernemingen een deel van het voorschot moeten terugbetalen. Het risico op terugbetaling neemt toe naarmate het voorschotpercentage hoger is. Het is onzeker hoe de energieprijzen zich verder gaan ontwikkelen in 2023.

Daarom is besloten tot een middenweg: het voorschotpercentage van 60% wordt verlaagd naar 50% van de maximale subsidie.

Winstcriterium
Om de TEK-regeling zo doelgericht mogelijk te maken is een winstcriterium overwogen. Op dit moment is dat onuitvoerbaar. Het is de wel bedoeling dat er een winstcriterium gaat gelden bij eventuele nieuwe of verlengde (energie)crisissteunregelingen in 2024.

MKB-ondernemingen met blokaansluiting
Besloten is dat bij blokaansluitingen alleen MKB-ondernemingen met een zakelijk energiecontract op eigen naam in aanmerking komen voor de TEK-regeling. Voor blokaansluitingen is namelijk geen standaardjaarverbruik of standaardjaarafname beschikbaar, waardoor de energie-intensiteit niet eenvoudig op het niveau van de MKB-onderneming berekend kan worden.

MKB-ondernemingen op warmtenet
Het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat onderzoekt nog hoeveel energie-intensieve MKB-ondernemingen zijn aangesloten op het warmtenet en of en zo ja hoe deze ondernemingen het beste kunnen worden geholpen voor wat betreft de gestegen energieprijzen.

Tip: De definitieve modelprijzen 2022 waarmee wordt berekend of u aan de energie-intensiteitseis voldoet, zijn bekend. De modelprijs 2022 is voor gas € 2,41 per m³ en voor elektriciteit € 0,59 per kWh. Op de website van RVO vindt u een rekenformule waarmee u kunt inschatten of u aan de energie-intensiteitseis voldoet.

Bij een parkeergelegenheid kunt u denken aan een (vaste) parkeerplaats, parkeerdek, garage of oprijlaan voor een auto, maar ook aan een stallingsruimte voor een motor of een fiets. De plek van het werk kan de vaste arbeidsplaats van de werknemer zijn, maar ook het adres van een klant.

1. De werknemer reist met zijn eigen auto

Een werkgever kan parkeergelegenheid onbelast ter beschikking stellen als de parkeergelegenheid zich op de werkplek bevindt. Hiervoor geldt een nihilwaardering.

Werkplek
Een werkplek is elke plaats waar de werknemers werken en waarvoor de werkgever op grond van de Arbeidsomstandighedenwet verantwoordelijk is. De zorgplicht voor de werkplek kan blijken uit een Arbo plan of uit de risico-inventarisatie en -evaluatie die de werkgever op grond van de Arbeidsomstandighedenwet moet maken.

Gebruiken de werknemers een parkeergelegenheid in de omgeving van de werkplek? Dan maakt deze deel uit van de werkplek als de werkgever verantwoordelijk is voor die parkeergelegenheid. Dat wil zeggen dat een werknemer de werkgever met succes aansprakelijk kan stellen als door nalatigheid van de werkgever bijvoorbeeld zijn auto beschadigd raakt. Als de werkgever deze parkeergelegenheid ter beschikking stelt, waardeert hij deze op nihil.

Parkeren op het bedrijfsterrein van de werkgever
Een parkeerplaats of -garage op het bedrijfsterrein van de werkgever is onderdeel van de werkplek. Voor deze parkeervoorziening geldt een nihilwaardering. De werkgever kan deze parkeergelegenheid onbelast ter beschikking stellen.

Parkeren op andere plekken
Ligt de parkeerplaats of -garage niet op het bedrijfsterrein van de werkgever? Dan is het de vraag of de werkgever hiervoor verantwoordelijk is. Is dat het geval, dan geldt een nihilwaardering als de werknemer zijn auto daar parkeert in het kader van zijn werkzaamheden. De werkgever kan de parkeergelegenheid dan onbelast ter beschikking stellen.

Is de werkgever niet verantwoordelijk voor de parkeerplaats of -garage? Dan is het vergoeden, verstrekken of ter beschikking stellen van de parkeergelegenheid loon van de werknemer voor zover dit loon samen met een kilometervergoeding hoger is dan € 0,21 per kilometer. De parkeergelegenheid wordt gewaardeerd op de waarde in het economische verkeer of de factuurwaarde. De werkgever mag dit loon aanwijzen als eindheffingsloon.

Vergoeding voor parkeerkosten
Geeft de werkgever een vergoeding voor parkeerkosten? Dan is de nihilwaardering niet van toepassing. De vergoeding is dan loon van de werknemer voor zover dit loon samen met een kilometervergoeding hoger is dan € 0,21 per kilometer. De werkgever mag dit loon aanwijzen als eindheffingsloon.

Parkeren bij de woning van de werknemer
De woning van de werknemer is uitgezonderd van het begrip werkplek. Het vergoeden, verstrekken en ter beschikking stellen van parkeergelegenheid in of bij de woning van de werknemer is daarom belast. De werkgever mag dit loon aanwijzen als eindheffingsloon.

2. De werknemer reist met een auto van de zaak

Als de werknemer een parkeervergunning op kenteken heeft of een stalling die alleen bestemd is voor het vervoermiddel van de zaak, dan hoort de vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling van de vergunning of stalling niet tot het loon. De kosten van de parkeervergunning of stalling zijn intermediaire kosten.

Parkeren bij de woning van de werknemer
Ook een parkeervergunning of stalling op naam van de werknemer voor parkeergelegenheid bij zijn woning zijn intermediaire kosten als de parkeergelegenheid alleen gebruikt kan worden voor de auto van de zaak.

Kan deze parkeergelegenheid ook gebruikt worden voor andere vervoermiddelen? Dan is het vergoeden, verstrekken of ter beschikking stellen van deze parkeergelegenheid loon voor de werknemer. De werkgever mag dit loon aanwijzen als eindheffingsloon.

Vergoeding voor garage werknemer
Als de werknemer het vervoermiddel van de zaak in zijn garage zet, is soms sprake van een reële (zakelijke) verhuursituatie. Dat is het geval als de werknemer de garage uitsluitend voor het vervoermiddel van de zaak gebruikt. De werkgever kan de werknemer dan voor het gebruik van de garage een onbelaste vergoeding geven in de vorm van huur.

Als de garage gedeeltelijk ter beschikking van de werknemer blijft staan, bijvoorbeeld voor opslag, is er geen sprake van een reële verhuursituatie. Een vergoeding voor het gebruik van de garage is dan loon van de werknemer. De werkgever kan dit loon ook aanwijzen als eindheffingsloon.

Volgens de man stelt ze haar vordering te laat in, namelijk meer dan tien jaar na de vermogensverschuiving die tijdens het huwelijk heeft plaatsgevonden. De man stelt dat voor een vergoedingsrecht op basis van huwelijkse voorwaarden niet een verjaringstermijn van twintig jaar geldt, maar van vijf jaar. De zaak komt voor de hoogste rechter.

Overwegingen Hoge Raad
Vermogensverschuivingen tussen de ene echtgenoot en de andere echtgenoot, zoals in deze zaak, kunnen grond geven voor een vordering tot vergoeding. Voor de verjaring van dergelijke rechtsvorderingen bevat het Burgerlijk Wetboek geen regeling.

De aard van de huwelijksverhouding tussen de echtgenoten – die meebrengt dat van echtgenoten niet kan worden verwacht dat zij tijdens het huwelijk rechtsmaatregelen tegen elkaar treffen – verzet zich tegen toepassing van een verjaringstermijn van vijf jaar op de hiervoor bedoelde vergoedingsrechten. De man wordt in het ongelijk gesteld.

Los van deze zaak stelt de Hoge Raad de vraag aan de orde of wel een verjaringstermijn van 20 jaar zou moeten gelden. Als na beëindiging van het huwelijk nog voldoende gelegenheid bestaat om alsnog rechtsmaatregelen te treffen, is deze vraag niet van belang. De wet voorziet namelijk in een verlenging van de verjaringstermijn met zes maanden na einde van het huwelijk. Voor rechtsvorderingen uit periodieke verrekenbedingen heeft de wetgever deze termijn zelfs tot drie jaar verlengd, met als reden dat juist in de eerste periode na uiteengaan emoties de overhand hebben. De Hoge Raad vraagt zich af waarom de wetgever de termijn niet ook tot drie jaar heeft verlengd voor andere rechtsvorderingen tussen echtgenoten, zoals die uit vergoedingsrechten als in deze zaak.

Let op: Als tijdens het huwelijk een vermogensverschuiving heeft plaatsgevonden die op basis van de huwelijkse voorwaarden tot een vergoedingsrecht leidt, is het zaak - als de huwelijkse voorwaarden zelf geen andere regeling bevatten - bij beëindiging van het huwelijk uiterlijk binnen een half jaar een rechtsvordering in te stellen.

Bijtelling fiets van de zaak
De bijtelling van 7% wordt bij het loon geteld. Als er sprake is van woon-werkverkeer dan wordt de fiets geacht in ieder geval ter beschikking te zijn gesteld voor privégebruik. De bijtelling is alleen aan de orde voor zover dit meer is dan een eigen bijdrage van de werknemer voor privégebruik. Wanneer de werknemer voor het woon-werkverkeer enkel gebruik maakt van de fiets van de zaak, verloopt dit administratief goed.

Gebruik van eigen auto naast fiets van de zaak
Als de werknemer soms met de fiets naar het werk komt, maar ook een paar dagen per week met de eigen auto, dan werkt de regeling lastiger. De administratieve lasten lopen op als de werkgever niet enkel een fiets van de zaak aanbiedt, maar daarnaast ook een (vaste) onbelaste reiskostenvergoeding verstrekt voor het reizen met een privévervoermiddel.

Voor een vaste onbelaste kilometervergoeding moet de werkgever namelijk aannemelijk maken hoeveel dagen een werknemer doorgaans of ‘in de regel’ reist naar een vaste plaats van werkzaamheden. In de praktijk betekent dit dat werkgevers, soms op omslachtige wijze, nauwkeurig bijhouden hoe iemand naar het werk is gekomen. Dit speelt ook als een werknemer incidenteel – bijvoorbeeld bij slecht weer – met de eigen auto het woon-werkverkeer aflegt. Daarnaast blijkt bij een aantal werkgevers ten onrechte de indruk te zijn ontstaan dat er naast de fietsregeling in het geheel geen reiskostenvergoeding voor reizen met privévervoermiddelen geboden kan worden.

De (vaste) onbelaste reiskostenvergoeding en de fietsregeling
De werkgever mag een werknemer onder voorwaarden een onbelaste reiskostenvergoeding van maximaal € 0,21 per kilometer geven (gerichte vrijstelling) als hij voor zijn werk naar een vaste plek reist. Op de dagen dat de werknemer met de fiets van de zaak reist, mag er geen onbelaste reiskostenvergoeding worden verstrekt. Op de dagen dat de werknemer met de eigen auto reist, kan wel een onbelaste reiskostenvergoeding worden verstrekt. Deze onbelaste reiskostenvergoeding kan door de werkgever op declaratiebasis worden toegekend, maar ook in de vorm van een vaste reiskostenvergoeding. Als de werkgever (inhoudingsplichtige) naast een fiets van de zaak ook een vaste reiskostenvergoeding wil geven, kan dat dus. De werkgever zal echter voor de onbelaste vaste reiskostenvergoeding aannemelijk moeten maken dat het andere vervoermiddel wordt gebruikt.

Waar gebruik wordt gemaakt van verschillende vervoersmiddelen, in het bijzonder als de één ter beschikking is gesteld en de ander privé is, ontstaat de administratieve last om dit goed uit te werken en te monitoren. Tegelijkertijd is het volgens het kabinet niet wenselijk dat werkgevers dusdanig veel moeite hebben met de bewijslast dat ze besluiten in het geheel geen fiets van de zaak aan te bieden.

Tip: Om de bewijslast bij een vaste reiskostenvergoeding voor een privévervoermiddel te vereenvoudigen kunnen werkgever en werknemer door een toezegging van 6 februari 2023 individueel afspraken maken over hoeveel dagen per week met de eigen auto wordt gereisd en hoeveel dagen per week met de fiets van de zaak wordt gereisd. Deze afspraken kunnen dan de basis vormen voor de vaststelling van een (vaste) onbelaste reiskostenvergoeding, mits de afspraken zijn afgestemd op de persoonlijke omstandigheden van de werknemer en voldoende realiteitswaarde hebben. Een incidentele afwijking van deze afspraak hoeft niet te leiden tot een aanpassing van de vergoeding.

Nu ook subsidie voor één isolatiemaatregel
In 2023 kunt u ook subsidie aanvragen voor één isolatiemaatregel. Deze maatregel moet u wel hebben genomen na 1 april 2022. U krijgt dan ongeveer 15% van de isolatiekosten aan subsidie. Neemt u binnen 24 maanden een 2e (of meer) maatregelen? Dan wordt het subsidiebedrag voor de eerste isolatiemaatregel verdubbeld tot ongeveer 30% van de isolatiekosten. Met deze nieuwe voorwaarde is het mogelijk om per maatregel subsidie te ontvangen. Ook al neemt u later nog meer maatregelen.

Andere berekening m² voor glas
Vanaf 1 januari 2023 geldt voor de berekening van het glasoppervlakte de zogenoemde binnenwerkse maat. Dit betekent dat u van binnenuit de totale oppervlakte van kozijn en glas bij elkaar optelt. Uw kozijn telt vanaf 2023 dus mee voor het subsidiebedrag per m2. De wijziging geldt voor glasisolatie met een installatiedatum vanaf 1 januari 2023.

Subsidie voor elektrische kookvoorziening
Woningeigenaren kunnen vanaf 2023 subsidie aanvragen voor een elektrische kookvoorziening. Dat is een vast subsidiebedrag van € 400. Dit zijn de voorwaarden:

• de woning is aangesloten op een warmtenet
• na 1 april 2022 is de gasmeter definitief verwijderd
• u heeft geen ISDE-subsidie gehad voor aansluiting op een warmtenet
• na 1 april 2022 is de elektrische kookvoorziening aangeschaft en
• de elektrische kookvoorziening is nieuw en niet eerder gebruikt

De elektrische kookvoorziening geldt niet als 2^e maatregel. Installeert u bijvoorbeeld een kookvoorziening nadat u glasisolatie heeft laten aanbrengen, dan blijft voor de glasisolatie het lagere subsidiebedrag gelden.

Meer tijd voor een subsidieaanvraag
Vanaf 2023 heeft u als woningeigenaar maar liefst 24 maanden de tijd om uw subsidieaanvraag te doen nadat u uw maatregel heeft laten uitvoeren. Deze termijn geldt alleen voor maatregelen die u vanaf 1 januari 2022 heeft genomen.

Ook voor zakelijke gebruikers geldt in 2023 de ruimere termijn van 24 maanden. Dit weliswaar in omgekeerde volgorde: u doet als zakelijke gebruiker namelijk eerst uw subsidieaanvraag en laat vervolgens binnen 24 maanden de maatregelen uitvoeren.

Groter vermogen warmtepompen
Het vermogen van warmtepompen die in aanmerking komen voor subsidie gaat omhoog. De warmtepomp mag vanaf 2023 een thermisch vermogen hebben tot 400 kW. Voor geschakelde installaties geldt een gezamenlijk maximum van een thermisch vermogen van 500 kW.

Tip: Wilt u weten hoeveel subsidie u kunt verwachten? Met de ISDE-rekentool voor woningeigenaren krijgt u een schatting van het subsidiebedrag. Om een juiste schatting te kunnen geven is het belangrijk dat u weet welke maatregelen u gaat uitvoeren.

Werkzaamheden
Man en vrouw geven desgevraagd aan de volgende werkzaamheden voor de BV te verrichten: de markt onderzoeken, desk research (nieuwe klanten en leveranciers vinden), desk research (nieuwe takken van sport), actief de markt onderzoeken door middel van reizen en bezoeken aan potentiële klanten en leveranciers (field research), bijhouden van trends in de markt (tijdschriften, gesprekken en internet), bijwonen van seminars, organiseren van logistieke zaken met betrekking tot leveringen aan klanten/van leveranciers (bestaand+nieuw), verzenden van officiële documenten via DHL, facturen maken en opvolgen, facturen betalen + verwerken, CMR’s maken, B/L-instructies opstellen, draft B/L controleren c.q. aanpassen, transport regelen, trucks en zeevracht, inkopen van voor de bedrijfsvoering benodigde zaken, onderhouden van de facilitaire voorzieningen, evaluatie van de resultaten van (markt)onderzoeken, evaluatie van resultaten m.b.t. desk research, evaluatie van resultaten field research, gesprekken voeren over financiële resultaten, gesprekken over de jaarcijfers en besprekingen aangaande de bedrijfsstrategie. Bovendien geven ze aan dat alle werkzaamheden in onderling overleg worden verdeeld, afhankelijk van de omstandigheden en de urgentie op dat moment, waarbij eenieder in ieder geval in de basis alle werkzaamheden kan verrichten, hetgeen ook doorgaans kenmerkend is voor een klein familiebedrijf.

Overwegingen rechter
Mevrouw stelt dat haar werkzaamheden het best vergeleken kunnen worden met die van een secretaresse, waarvoor een lager loon van gemiddeld € 2.500 bruto per maand gebruikelijk is.

Hier gaat de rechter niet in mee. Mevrouw heeft namelijk verklaard kernactiviteiten te verrichten voor de BV, waardoor zij een grotere verantwoordelijkheid voor de onderneming draagt en (ook) meer en andere activiteiten verricht dan een secretaresse.

Ook verder ziet de rechter geen aanleiding voor een lager gebruikelijk loon dan het normbedrag. Mevrouw heeft niet aannemelijk gemaakt dat zij haar werkzaamheden in deeltijd heeft verricht. De enkele stelling dat haar zoon sinds oktober 2012 steeds meer werkzaamheden is gaan uitvoeren, is daartoe onvoldoende. Ook uit overige gegevens valt dit niet af te leiden. Dat in verband met een gecrashte server geen stukken meer kunnen worden overlegd, is een omstandigheid die voor rekening en risico van mevrouw komt. Bovendien geldt dat de wettelijke normbedragen niet naar tijdsevenredigheid worden toegepast.

De rechter vindt bovendien dat mevrouw niet aannemelijk heeft gemaakt dat de BV in een structurele verliessituatie verkeerde waardoor de continuïteit van de onderneming in gevaar zou worden gebracht indien jaarlijks het gebruikelijke loon zou zijn uitgekeerd. Dat de BV in twee van de gecontroleerde jaren een verlies heeft geleden, maakt nog niet dat sprake is van een structurele verliessituatie.

Voor meneer, die beweert dat zijn werkzaamheden het best vergeleken kunnen worden met een reguliere vertegenwoordiger, komt de rechter tot een gelijkluidend oordeel.

Oordeel rechter
De Belastingdienst heeft het loon voor de gecontroleerde jaren terecht gesteld op het wettelijke gebruikelijk loon.

Let op: Dit is een curieus praktijkgeval waarin een echtpaar eerst een zeer uitgebreide lijst van - deels zeer verantwoordelijke - werkzaamheden presenteert, en vervolgens beweert dat hier een veel lager salarisniveau bij past. Als DGA moet u de bewijslast van een lager gebruikelijk loon dan de wettelijke norm zeer serieus nemen.

Binnenlandse dienstreizen
Hieronder vindt u de vergoedingen voor verblijfkosten die gelden vanaf 1 januari 2023.

• Lunch: vergoeding € 19,06 (waarvan vrijgesteld: € 11,14)
• Avondmaaltijd: vergoeding € 28,84 (waarvan vrijgesteld: € 27,97)
• Logies: vergoeding € 143,97 (waarvan vrijgesteld: € 142,42)
• Ontbijt: vergoeding € 14,06 (waarvan vrijgesteld: € 14,06)
• Kleine uitgaven overdag: vergoeding € 6,34 (waarvan vrijgesteld: € 5,66)
• Kleine uitgaven ’s avonds: vergoeding € 18,91 (waarvan vrijgesteld: € 11,32)

Wanneer van toepassing?
De vergoeding voor verblijfkosten is voor de gemaakte kosten voor maaltijden, logies en kleine uitgaven tijdens uw dienstreis. Om in aanmerking te komen voor de vergoeding gelden de volgende voorwaarden:

• de dienstreis duurt minimaal 4 uur en
• de bestemming van de dienstreis ligt in een andere gemeente of op minimaal een kilometer afstand van uw eigen werklocatie.

Buitenlandse dienstreizen
Bij buitenlandse dienstreizen is de vergoeding afhankelijk van de tijdelijke verblijfplaats. Deze verblijfskostenvergoedingen zijn gericht vrijgesteld. 

Tip: Voor de vergoedingen gelden nadere voorwaarden. Deze vindt u in de toelichting bij de bepalingen uit de CAO Rijk over binnenlandse en buitenlandse dienstreizen.

Stelling werknemers
De werknemers stellen dat de vaste onkostenvergoeding een arbeidsvoorwaarde is, die de werkgever, zonder daar zwaarwichtige redenen voor te hebben, eenzijdig heeft gewijzigd.

Overwegingen rechter
De rechter deelt dat standpunt echter niet. De werkgever heeft de arbeidsvoorwaarde niet gewijzigd. Alleen de manier waarop aan de arbeidsvoorwaarde uitvoering wordt gegeven is veranderd. Zowel voor als na de wijziging krijgen de werknemers een vergoeding voor de door hen gemaakte onkosten.

In het oude systeem door een vaste maandelijkse vergoeding met de mogelijkheid om, als er meer kosten waren gemaakt, deze extra kosten te declareren. In het nieuwe systeem worden alle kosten vergoed op declaratiebasis.

De werkgever voert als reden voor de wijziging aan dat de manier waarop contacten met klanten worden onderhouden is veranderd, dat was al zo voor de coronacrisis en de coronacrisis heeft dat proces versneld. De contacten verlopen veel meer dan in het verleden digitaal. Dat heeft tot gevolg dat er minder onkosten worden gemaakt. Deze uitleg komt de rechter aannemelijk voor.

De werknemers kunnen geen kosten aanwijzen die in het oude systeem wel, maar in het nieuwe systeem niet worden vergoed. Niemand krijgt dus in het nieuwe systeem minder dan in het oude systeem: alle kosten werden vergoed en alle kosten worden vergoed.

Looncomponent?
Het voorgaande zou anders kunnen zijn als in de oude onkostenvergoeding (ook) een looncomponent zat. Tijdens de zitting kwam de stelling op dat de vaste onkostenvergoeding wel is ervaren of gezien als verkapt loon. Een dergelijk gevoel is niet onbegrijpelijk. Iedere maand een vast bedrag extra op de loonafrekening kan aanvoelen als loon. Dat was het echter niet, in die zin dat uit niets blijkt dat in de onkostenvergoeding een looncomponent was besloten waarop de werknemers tegenover de werkgever aanspraak konden maken.

Tijdens de zitting geeft de werkgever aan dat de onkostenvergoeding in het verleden deels is gebruteerd omdat de Belastingdienst vond dat deze te hoog was in verhouding tot de verantwoorde kosten. Dit had tot gevolg dat de werknemers een deel van de vergoeding die zij eerst netto ontvingen vanaf dat moment bruto ontvingen. Kennelijk heeft de werkgever dit toen zo opgelost, maar dit betekent nog niet dat de vergoeding (deels) als loon is aan te merken en de werknemers op die grond instandhouding van de vaste vergoeding van de werkgever kunnen verlangen.

Conclusie rechter
De werkgever mocht de manier waarop de onkostenvergoeding wordt betaald wijzigen, in die zin dat onkosten nu op declaratiebasis aan de werknemers worden vergoed.

Let op: Een vaste onkostenvergoeding wordt vaak ervaren als een beloningscomponent, ongeacht of er daadwerkelijk kosten tegenover staan. De totstandkoming en onderbouwing van de vergoeding geven vaak uitsluitsel over het karakter: loon of vergoeding.